Ik ben helemaal geen fan van het woord: netwerken. In mijn arbeidsverleden heb ik weleens een uitstapje gemaakt buiten de financiële dienstverlening. Bijvoorbeeld in een functie voor een outplacementbureau: Lee Hecht Harrison. Een leuke organisatie waar we met z’n allen bezig waren om mensen die in een ontslagsituatie zaten te helpen bij het creëren van een nieuwe toekomst.
Het stokpaardje in de methode die daarvoor gebruikt werd was Netwerken. Solliciteren op vacatures was niet de manier, mensen moesten actief op zoek gaan naar contacten bij bedrijven waar ze misschien wel zouden willen werken. Een methode die overigens werkte: heel veel mensen kwamen snel weer aan de slag.
Zelf heb ik mijn banen juist altijd via het solliciteren op een vacature gekregen. Ja, óók die bij Lee Hecht Harrison! Maar goed, nu zoek ik niet meer naar een baan. Vanaf de start van GeldKennis moest ik op zoek naar opdrachten. Vorige week hebben jullie kunnen lezen dat dit onverwacht gemakkelijk ging. Maar ik ben er natuurlijk nog lang niet, als ik straks alleen met GeldKennis bezig ben zal ik meer opdrachten nodig hebben.
Of ben ik misschien ongemerkt toch aan het netwerken? Maakt het woord me wat allergisch maar is het niets anders dan met mensen praten over wat je doet en oprechte interesse hebben in wat zij doen? Waardoor je misschien een keer iets voor elkaar kunt betekenen?
Ik zal weer eens contact zoeken met één van de consultants die ik bij LHH heb leren kennen, Nan Smits. Een meester(es) in het Netwerken die er ook een boek over gepubliceerd heeft. En bovendien een heel prettig mens om mee om te gaan. Ik ben benieuwd hoe het met haar gaat… is dat netwerken? Dán is het opeens heel leuk!
Lees ook:Nieuws van uw blogster
Lees ook:Mijn eigen bedrijf: opdrachten afwijzen
Lees ook:Mijn eigen bedrijf: markt onderzoeken
Lees ook:Mijn eigen zaak: vakantie nemen
Lees ook:Nieuw op woensdag: Mijn eigen bedrijf