Gisteren zijn we met vier witte rozen naar het crematorium geweest. Onze buurman Theo, 47 jaar, is volledig onverwacht overleden. En ik ben van slag. Denk de hele tijd aan het verdriet van zijn vriendin, die helemaal alleen achterblijft.
En zo af en toe komt dat stukje beroepsdeformatie dan naar boven dat zich afvraagt of ze het financieel wel goed geregeld hadden. Dat verwacht dat er wel een behoorlijk nabestaandenpensioen zal zijn omdat hij al zijn hele leven bij de politie werkte. En dat vooral hoopt dat ze een behoorlijk kapitaal hadden afgesloten in een overlijdensrisicoverzekering.
Want je moet er toch niet aan denken dat ze straks de woning niet meer kan betalen en daardoor moet verhuizen? Weg uit haar vertrouwde omgeving en het huis waar ze zo gelukkig met hem was?
Lees ook:Besparen én goed doel steunen?
Lees ook:Uitkering in verband met overlijden vóór overlijden
Lees ook:Rabobank presenteert bankspaarproducten
Lees ook:Beperking ANW bij velen niet bekend
Lees ook:Overlijdensrisicoverzekering kan veel goedkoper