Waar is toch het gevoel van eigen verantwoordelijkheid gebleven? Misschien is het een algemeen maatschappelijk verschijnsel hoor, dat mensen zich niet afvragen wat ze zelf fout hebben gedaan maar vooral met de vingers naar anderen wijzen. Wie dan ook, waar het dan ook over gaat. In financiële zaken is het in ieder geval overduidelijk dat heel veel mensen vinden dat de verantwoordelijkheid voor dingen die misgaan niet bij henzelf ligt. Is dat terecht?
Het is natuurlijk helemaal niet grappig wat er de laatste tijd op het gebied van geld gebeurt. Beleggingen zijn schrikbarend in waarde gedaald, er vallen veel ontslagen waardoor mensen hun levensstijl niet meer kunnen volhouden. Met een fors lager inkomen kun je de lasten van je hoge hypotheek wellicht niet meer opbrengen.
Zouden we dan niet moeten denken: “**** – wat een foute inschatting van mij!” Omdat je dacht dat beleggen niet echt een risico was. Of omdat je dacht dat je nooit minder inkomen zou hebben. En dus niet gedacht had dat de hypotheek die je zo graag wilde opeens onbetaalbaar zou blijken. Nee… dan klaag je de bank aan om te voorkomen dat ze de woning verkopen. Of de beleggingsinstelling om te claimen dat je niet goed geïnformeerd bent over het risico.
Natuurlijk zijn er genoeg situaties waarin een financieel adviseur of financiële instelling volkomen fout heeft gehandeld en daarop ook aangesproken moet worden. Ik heb alleen het idee alsof sommige mensen hun eigen verantwoordelijkheid wel erg gemakkelijk opzij schuiven. Omdat ze weinig weten van geldzaken bijvoorbeeld. Is dat dan niet ook je eigen verantwoordelijkheid? Om ervoor te zorgen dat je genoeg weet van de dingen waar je een handtekening voor zet?
Lees ook:Zakgeldles voor kinderen
Lees ook:Dubbele bodems in geldzaken
Lees ook:Speciale hypotheken: uitkomst of oppassen?
Lees ook:AdvieSoap deel 15: hypotheek zonder vast inkomen
Lees ook:Geldconsument beschermen of niet?