In Netwerk zag ik een reportage over teakbeleggingen en de drama’s die zich daarmee voordoen. Dit is nou een voorbeeld van een belegging waarvan ik bij het zien van een commercial altijd heb gedacht: wie trapt daar nou in? Daar ga je toch je geld niet in stoppen?
In de reportage ging het leven: een belegger die zijn spaargeld erin had gestopt om zijn kinderen later te kunnen laten studeren. Die volledig verbijsterd zat te kijken naar de sprietjes in beeld die oogstbare bomen hadden moeten zijn. Ik had ernstig medelijden met de man.
En een klokkenluider: een man die de beleggingen bij bosjes had verkocht voordat hij ontdekte dat het allemaal belazerij was. Of in ieder geval superslecht doordacht – als we dan uitgaan van het ”te goeder trouw zijn” van de initiatiefnemers.
Het vergunningensysteem van de AFM heeft veel van die teakbeleggingsfondsen afgekeurd. Máár ook enkele goedgekeurd, en wat betekent dat dan? Zijn het dan beleggingen die wel geld op gaan leveren?
Een man van Groen Links gaf aan dat het op korte termijn in de Kamer besproken gaat worden maar had het daarbij steeds over “veilige beleggingen”… Dat irriteerde mij: veilige beleggingen bestaan niet, tenzij er een garantie gegeven wordt. Beleggen houdt in dat je risico’s neemt. Risico’s dat je geld minder waard wordt of zelfs verdwijnt, risico’s van tegenvallend of geen rendement.
Maar goed, dat neemt niet weg dat deze fondsen de zaak wel erg prachtig hebben voorgespiegeld, en er veel onschuldige mensen de dupe van zijn geworden. Dit pleit weer voor betere bewaking vanuit de overheid maar óók voor meer eigen kennis en inzicht bij de consument.
Lees ook:Waarom beleggen?
Lees ook:Risico van beleggen met geleend geld
Lees ook:Beleggen in goud is speculeren
Lees ook:€ 23.000 armer door beursval
Lees ook:Rente van 8% bij ING!